تاثیرتغییرات وزن اندام بر ثبت الکترومیوگرافی زمان واکنش ساده و افتراقی مردان مسن

هدف: اثر تغییر نیروی انقباضی یکی از عوامل مهم سازماندهی و اجرای تکالیف زمان واکنش است که غالب افراد مسن با افزایش وزن خود با این متغیر درگیر هستند. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تغییرات وزن اندام بر ثبت الکترومیوگرافی زمان واکنش ساده و افتراقی حرکت فلکشن آرنج مردان مسن است. روش بررسی: از آزمودنی ها (16 نفر با میانگین سنی 59.18 سال) خواسته شد تا در پاسخ به محرک های شنیداری (ساده و افتراقی)، حرکت فلکشن ساعد به سمت نقطه هدف در فاصله 60 سانتیمتری را انجام دهند. در 50 درصد از کوشش های انجام گرفته وزن اندام درگیر این حرکت به مقدار 1.2 کیلوگرم افزایش می یافت و در همه کوشش های انجام گرفته تغییرات زمان واکنش و تنش عضلانی توسط دستگاه الکترومیوگرام ثبت می گردید. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس عاملی با اندازه گیری های تکراری نشان داد که اثرات اصلی هر دو فاکتور افزایش وزن اندام (001/0=p) و تعداد محرک (001/0=p) بر روی بخش pmt معنادار بوده است. در حالی که اثر افزایش محرک از حالت ساده به افتراقی بر بخش mt معنادار نبوده است (189/0=p). هیچ تعاملی بین فاکتور افزایش وزن اندام و تعداد محرک بر روی بخش های pmt (888/0=p) و mt (091/0=p) وجود نداشت. نتیجه گیری: این یافته ها بیان می کنند، عواملی که موجب تغییر در اینرسی اندام و بطور کلی عوامل حرکتی می شوند، با درگیر کردن همزمان بخش حرکتی و پیش حرکتی زمان واکنش می توانند عملکرد افراد مسن را به شدت تحت تاثیر قرار دهند.